Τον Δεκέμβριο του 1924, ένας Άγγλος Αξιωματικός, ο James Churchward, ανακοίνωσε με επιστολή του από το Κράτος των Ινδιών στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου ότι ανευρέθηκαν στην Ινδία 115 πλάκες, πάνω στις οποίες βρέθηκαν παμπάλαιες επιγραφές γραμμένες σε μια γλώσσα, που ήταν καταφανώς αρχαιότερη της σανσκριτικής.
Οι σοφοί Βουδιστές κατόρθωσαν να αποκρυπτογραφήσουν και να μελετήσουν ενδελεχώς μερικές από τις επιγραφές αυτές. Συνειδητοποίησαν αυτομάτως ότι βρέθηκαν ενώπιον μιας καταπληκτικής αποκάλυψης.
Οι πλάκες αυτές ήταν οι γραπτές αποδείξεις ότι πριν από πολλούς αιώνες υπήρχε μια ανθρωπότητα εξαιρετικά αναπτυγμένη και πολιτισμένη, αλλά η οποία εξαφανίστηκε, πιθανότατα ραγδαία. Αποδεικνυόταν, λοιπόν, από τα κείμενα των πλακών ότι πριν από περισσότερα από 50.000 χρόνια, ο πολιτισμός, η πρόοδος, η τεχνολογία και η ευημερία είχαν φτάσει στο απόγειό τους σε μια περιοχή που θεωρούνταν μέχρι τότε μυθική και η οποία ονομαζόταν ήπειρος Μου, αν και πολλοί την εξελάμβαναν ως παραμύθι.
Η περίφημη χαμένη ήπειρος Μου, σύμφωνα με τον James Churchward, ήταν η μεγαλύτερη εδαφική έκταση της Βόρειας Αμερικής και τελικά, καταποντίστηκε στα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού πριν από 13.000 χρόνια περίπου. Εν τούτοις, για τη χαμένη αυτή ήπειρο είχαν διασωθεί μόνο μερικές αόριστες παραδόσεις στα αρχαιότερα κείμενα των Βουδιστών.
Στη μυθική Μου δέσποζε το Κράτος του Ήλιου. Εκεί, ένας στρατηγός, ονόματι Ραμσαντέρ, είχε καταφέρει να μεταβεί εναερίως, με τη χρήση μιας εξελιγμένης ιπτάμενης μηχανής, από την Κεϋλάνη στη Βόρεια Ινδία!
Οι άνθρωποι της ηπείρου Μου, έγραφε ο James Churchward, είχαν, όπως αποδείκνυαν τα αρχαία κείμενα που ανακαλύφθηκαν, έναν πολιτισμό αδιανόητα ολοκληρωμένο. Αναμφισβήτητα, κατείχαν τα μυστικά πολύπλοκων μηχανικών εφευρέσεων, των οποίων δε διασώθηκε ούτε ίχνος.
Ο στρατός του Κράτους του Ήλιου της Μου διέθετε ιπτάμενες μηχανές, ικανές να μεταφέρουν είκοσι άντρες η καθεμιά. Τα πανάρχαια αυτά αεροσκάφη κινούνταν με απλούς και ευφυείς μηχανισμούς, ενώ οι πιλότοι τους γνώριζαν να χρησιμοποιούν και να δαμάζουν τις δυνάμεις της Φύσης. Μάλιστα, τα στρατεύματα του στρατηγού Ραμσαντέρ διέθεταν και πυροβόλα όπλα.
Αλλά, κατόπιν δύο ισχυρών σεισμών, εκ των οποίων ο τελευταίος συντελέστηκε πριν από 13.000 χρόνια, η ήπειρος Μου, οι κάτοικοί της, τα ανάκτορά της, οι τεράστιες πόλεις της, τα δάση με τα μεγαθήριά της, όλα καταπλακώθηκαν από τόνους υδάτων του Ειρηνικού Ωκεανού.
Η αιτία του τρομακτικού αυτού σεισμού, ο οποίος πιθανολογούνταν ότι ήταν και εκείνος που διασώθηκε στις παραδόσεις όλων των λαών της υφηλίου, υπήρξε κατά τους Άγγλους γεωλόγους η εξής:
Μέχρι και σήμερα οι απόψεις διίστανται για την ύπαρξή της, καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μύθο. Ωστόσο πιο ανατολικά, κοντά στην Ινδία, υπάρχει παρόμοιος θρύλος αν και λιγότερο γνωστός από εκείνον της Ατλαντίδος. Την «χαμένη ήπειρο» εκεί, την αποκαλούν Λεμούρια και την συνδέουν με τον θρύλο του Κουμάρι Καντάμ και τον πολιτισμό των Ταμίλ. Η λέξη Λεμουρία έχει τις ρίζες της στα τέλη του 19ου αιώνα.
Η ήπειρος Μου, η πρώτη ίσως που σχηματίστηκε κατά τη στερεοποίηση του φλοιού της Γης, στηριζόταν πάνω σε πελώρια σπήλαια, τα οποία αποτελούσαν βαθιές, εσωτερικές κοιλότητες γεμάτες από υδρατμούς ή άλλα αέρια.
Εξαιτίας κάποιας ηφαιστειακής έκρηξης, οι παγιδευμένοι αυτοί θύλακες αέρος εντός των υποθαλάσσιων σπηλαίων διερράγησαν και ολόκληρη η ήπειρος κατέρρευσε και καλύφθηκε από τα νερά του ωκεανού. Παρέμειναν αλώβητα μόνο μερικά σημερινά νησιά του Ειρηνικού, όπως η Νήσος του Πάσχα, η Χαβάη και άλλα.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 07/12/1924
strangepress.gr / Image by Raphael Ofagbe from Pixabay
ΔΡΥΙΔΑ ΕΛΛΑΣ 